Aile Hekimliği

AİLE HEKİMLİĞİ

Ülkemizde, 1985 yılından bu yana Aile Hekimliği uzmanlık eğitimi verilmektedir. 1993 yılında, ilgili YÖK kararını takiben ilk kurulan anabilim dalı fakültemizde faaliyete geçmiştir. 1990 yılından itibaren gerek Türkiye Aile Hekimleri Uzmanlık Derneği, gerekse üniversitelerde kurulan anabilim dalları, Aile Hekimliği uzmanlık eğitiminin standartlarının belirlenmesi ve geliştirilmesi konusunda çalışmalar yapmaktadırlar. Bu çerçevede anabilim dalımız, Aile Hekimliği araştırma görevlilerinin, alanlarındaki uzmanlık eğitimi müfredatını hazırlamıştır. Bu hazırlığın amacı, araştırma görevlilerimize tam bir Aile Hekimliği Uzmanı formasyonu kazandırılmasıdır. Hiç şüphesiz, bu formasyonun kazandırılmasında rotasyon yapılan ilgili anabilim dallarının da çok önemli bir fonksiyonu vardır.

Bu metin ile anabilim dallarımızın bilgilendirilmesi ve değerli görüş ve deneyimlerinden yararlanılarak, gelecekteki Aile Hekimleri’nin en optimal bilgi ve beceri birikimiyle donanmış olarak yetiştirilmesine kaynak oluşturulması hedeflenmektedir.

Aile Hekimi; yaş, cins ve hastalık ayırımı yapmaksızın bireylere ve ailelere, kişisel, kesintisiz, bütüncül bir birinci basamak sağlık hizmeti sunan, bu konuda uzmanlık eğitimi görmüş tıp doktorudur.

Aile Hekimi, kişinin sağlıkla ilgili tüm gereksinimlerinin sorumluluğunu üzerine alır. Hizmet verdiği bireyler ile her an ulaşılabilecek kadar yakın, sıcak, güvene dayalı ve uzun süreli bir ilişki içindedir. Bireyin sağlıkla ilgili tüm sorunlarını ele alırken fiziksel, psikolojik ve sosyal faktörleri bir bütün halinde değerlendirme imkanına sahiptir. Kişinin yaşadığı ortamı, aile ilişkilerini ve sorunun geçmişini yakından bilmenin verdiği avantajla tüm sağlık sorunlarının %90’ını çözümleyebilir. Birinci basamak sağlık hizmetini aşan sorunlar için ise, ilgili tıp branşlarındaki girişimlerin en uygun biçimde yapılabilmesi için koordinatör görevi üstlenir.

Amerikan Aile Hekimliği Kurulu Aile Hekimliği’nin birinci basamak sağlık hizmetine yaklaşımını şöyle özetlemektedir:

1. İlk başvuru noktasındaki sağlık hizmetini tanımlamaktadır. Sağlık hizmetleri sisteminin giriş kapısı olarak işlev görmektedir.

2. Kişiye gerek sağlıklı iken gerekse hastalığında sürekli hizmet sunan bir uygulamadır.

3. Bütün disiplinlerin hizmetini belirli bir düzeyde içine alan kapsamlı bir hizmettir.

4. Hastanın bütün sağlık gereksinimleriyle ilgili olarak koordinasyon işlevini yürütür.

5. Bireyin izlenmesi ve toplum sağlığı problemlerinin çözümü ile ilgili olarak sürekli sorumluluk taşımaktadır.

6. İleri derecede bireyselleşmiş bir hizmeti tanımlamaktadır.
Bu içerik 03.03.2013 tarihinde yayınlandı ve toplam 4534 kez okundu.